Jaarlijks zijn gemiddeld zo’n 155 slachtoffers betrokken bij wegongevallen met landbouwvoertuigen. Ongevallen met landbouwvoertuigen veroorzaken doorgaans zwaardere letsels bij de slachtoffers. Opvallend: in West-Vlaanderen vinden de meeste ongevallen plaats. Dat blijkt uit cijfers die Vlaams Parlementslid Loes Vandromme opvroeg bij de minister van mobiliteit. Ze roept minister Peeters op om in te zetten op sensibiliseringsacties rond verkeersveiligheid op het platteland.
Jaarlijks zijn er gemiddeld 155 mensen betrokken bij een verkeersongeval met een landbouwvoertuig, zo blijkt uit cijfers van 2015 tot 2019 die Vlaams parlementslid Loes Vandromme opvroeg. In 2018 vielen de meeste slachtoffers: 172 mensen waaronder zelfs 12 dodelijke slachtoffers en 20 zwaargewonden. Vorig jaar zakte dat cijfer naar 151 slachtoffers maar globaal gezien, is er geen dalende trend. Hetzelfde geldt voor de ongevallen met zwakke weggebruikers. In 35,86 procent van de ongevallen met landbouwvoertuigen, zijn de slachtoffers zwakke weggebruikers. Het is dus duidelijk dat ongevallen met landbouwvoertuigen meestal zwaardere gevolgen hebben dan een gemiddeld verkeersongeval.
|
Jaar |
Totaal aantal slachtoffers |
|
2015 |
139 |
|
2016 |
165 |
|
2017 |
151 |
|
2018 |
172 |
|
2019 |
151 |
Meeste slachtoffers in West-Vlaanderen
Opmerkelijk is dan weer dat het eerder ervaren landbouwtractorchauffeurs zijn die het meest betrokken zijn bij een ongeval: in 2019 waren meer dan de helft van de bestuurders tussen de 35 en 65 jaar. In diezelfde leeftijdscategorie vallen trouwens ook de meeste slachtoffers te betreuren. “In West-Vlaanderen, als grootste landbouwprovincie, vallen helaas de meeste slachtoffers met landbouwvoertuigen. In 2019 vielen 46 van de 151 slachtoffers in West-Vlaanderen. Jaar na jaar heeft West-Vlaanderen hier de slechtste cijfers”, zegt Loes Vandromme, zelf ook eerste schepen in Poperinge.
Landbouworganisaties zien ondertussen ook het belang van sensibilisering in en willen werken aan het wederzijdse respect dat nodig is voor zowel de chauffeurs van landbouwvoertuigen als de zwakke weggebruikers die ook gebruik maken van diezelfde landelijke wegen.
‘Samen op (de) weg in de Westhoek’
Binnenkort start in de Westhoek het Leaderproject ‘Samen op (de) weg in de Westhoek’. Het project stelt zich als doel om de multifunctionaliteit van de landbouwwegen in een plattelandsgemeente en de daarbij horende gevaren onder de aandacht te brengen. De initiatiefnemers willen op deze manier alle gebruikers sensibiliseren voor een veilig gebruik. Fietsers mogen er niet zomaar vanuit gaan dat ze gezien worden door de landbouwers. De landbouwers mogen er op hun beurt niet vanuit gaan dat de fietsers en voetgangers per definitie opzij (moeten) gaan. De focus ligt op wederzijds begrip als sleutel tot een veilig multifunctioneel gebruik van plattelandswegen. “Ik verwacht veel van dit project en heb het volste vertrouwen in de promotoren,” stelt Loes Vandromme. “De cijfers die de minister mij bezorgde tonen alvast de urgentie aan.”
Ouder zijn van een tiener is uitdagend. Zeker in de zomer, wanneer structuur wegvalt en spanningen kunnen oplopen. Ook voor jongeren zelf kunnen er vragen of zorgen ontstaan. Om zowel ouders als tieners een hart onder de riem te steken, voorziet Poperinge net voor de start van de zomervakantie een informatieve postkaart.
Op het binnenplein van de seniorenwoningen in ’t Schellewerk en de Hoveniersstraat kan je sinds kort twee moestuinbakken vinden. De dienst Seniorenzorg, LDC De Bres en Velt sloegen de handen in elkaar om dit project te verwezenlijken. De moestuin brengt niet alleen de buurt samen, maar zorgt binnenkort ook voor lekkere groenten.
Vandaag is er heel wat te doen rond de inschrijvingsgelden in het volwassenenonderwijs maar eigenlijk is dit nog maat een eerste stap in een hervormingsoperatie. De Vlaamse Minister van Onderwijs wil de komende periode een grondige oefening doen om het aanbod van levenslang leren beter af te stemmen. Vlaams Parlementslid Loes Vandromme (cd&v) benadrukt dat de nabijheid van het aanbod cruciaal is. ‘Voor wie zich verder wil ontwikkelen en bijscholen in een snel veranderende arbeidsmarkt moet dat aanbod toegankelijk, bereikbaar en voldoende flexibel blijven.’